Laatste interview afgenomen op 09 juli 2021 met Taekwondo Vlaanderen

"In 1978 vroeg een kennis aan mij of ik interesse had om een nieuwe sport te komen uitproberen. Saïd Boucham had toen verschillende clubs in de regio Antwerpen en kwam taekwondo voorstellen in Lier. Ik vond het best leuk en bleef naar zijn trainingen komen. Wat later heb ik met Saïd gezocht naar een geschikte zaal in Lier en de trein was vertrokken. Onder Saïd heb ik mijn zwarte gordel gehaald en in 1988 heb ik de club van hem overgenomen. Toen is ze omgedoopt naar de huidige benaming Mun Mu Lier. Dat is een verwijzing naar een koning van een oud Koreaans koninkrijk”, vertelt Rene. Mun Mu Lier heeft clubnummer 9 bij Taekwondo Vlaanderen en Rene Vivet heeft lidnummer 38 bij Taekwondo Vlaanderen. Zowel de club als Rene zelf zijn pioniers in de geschiedenis van Taekwondo Vlaanderen!

“Na mijn overname van de club waren het drukke jaren”, glimlacht Rene. “Ik deed immers bijna alles alleen op de club. Training geven, administratie, alle contacten…Tot ongeveer twee jaar geleden toen de club werd omgevormd tot een vzw. Toen werd het gelukkig wat minder druk.” En in welke disciplines was Rene zelf bedreven in zijn jonge jaren? Rene: “Je zal het misschien niet geloven, maar sparring was in de beginjaren mijn ding, maar bij het ouder worden ben ik mij gaan specialiseren in poomsae. Onder leiding van Meester Seo heb ik samen met Erik, Saïd, Louis, Vera en Chris de poomsaes goed onder de knie gekregen. Een beslissing die ik mij niet beklaagd heb. Poomsae is heel technisch en je vergroot je kansen op slagen in de danexamens aanzienlijk”, zegt Rene bescheiden. Anno 2021 is Rene ook lid van de Raad van Bestuur van Taekwondo Vlaanderen en heeft hij ook zijn strepen verdiend als internationaal poomsaescheidsrechter.

Rene: “Wie bij Mun Mu Lier komt trainen kan van alles wat taekwondo te bieden heeft proeven. En die verscheidenheid zie je ook terug in de club. We hebben poomsae-atleten, maar er zijn er ook die sparringtornooien willen kampen. Ook dames die zich zichzelf wilden leren verdedigen, waren vaste klanten op de club. Slechts twee keer in die 40 jaar heb ik gasten uit de club moeten zetten wegens opgepast gedrag. Taekwondo is discipline. Als je wordt uitgedaagd, draai je om en ga verder. Als je aangevallen wordt, mag je je zeker verdedigen. Maar daar houdt het dan ook op.”

“Ik persoonlijk kijk niet te ver vooruit door mijn ziekte. Ik probeer er elke dag het beste van te maken en leef van dag tot dag. Je vroeg mij daarnet waar ik het meest trots op ben uit mijn taekwondoloopbaan. Wel, dan zeg ik mijn zevende dan! Ik had heel graag mijn achtste dan gehaald, maar dat zit er spijtig genoeg niet meer in”, besluit Rene